ILoveYou,Meg: Rozdział 15

(Nathan Vavmond)

Rozdział 15

Tak jak zapowiedział Książę Pan nie spotkaliśmy się ani razu od tamtego dnia, a minął już tydzień! Mimo tego, gdzieś w podświadomości czułam, że on gdzieś tam jest. Może to śmieszne, ale czułam jego oddech na swojej szyi.

Codziennie rano wychodziłam biegać i za każdym razem modliłam się, aby wrócić cało. Miałam nie odparte wrażenie, że gdzieś za rogiem czeka na mnie Nathan.

Miałam ochotę zaszyć się w najdalszym kącie domu, tak żeby ON mnie nie znalazł. Ale nie mogłam dać mu tej satysfakcji, że moje życie zostało uzależnione od jego.

Tego dnia wstając z łóżka czułam jeszcze gorszy niepokój. Myślałam, że zwymiotuję ze strachu. Tylko najlepsze było to, że nie było sygnałów, ze mogę się bać czegoś mocniej niż wczoraj.

Ubrałam strój do biegania i z trzęsącymi się ze strachu nogami ruszyłam biegać.

Biegałam już pół godziny, trochę się rozluźniłam. Tego mi było trzeba, wyładowania tego stresu.

Nagle usłyszałam, że ktoś za mną biegnie. Zatrzymałam się i odwróciłam. Ten ktoś wpadł na mnie z dużą prędkością. Zachwiałam się trochę, ale poczułam na sobie ręce, które mnie przytrzymały.

Najpierw go poczułam, później zobaczyłam. Nathan Vevmond we własnej osobie. O mało nie zemdlałam ze strachu.

Wyglądał trochę inaczej, ale to musiał być ON! To na pewno był ON!

-Boże -wyszeptałam

-o tak -powiedział przez zęby i mocniej ścisnął dłonie na moich ramionach. Uśmiechnął się ponuro i zaczął ciągnąć w stronę wyjścia z parku, po którym biegałam. Zaczęłam się szarpać -no maleńka... mam broń -szepnął -jeśli chcesz żyć.. -spojrzał na mnie wymownie.

Podeszliśmy do jakiegoś czarnego auta. Otworzył tylne drzwi i wrzucił mnie na siedzenie. Wszedł za mną i zatrzasnął drzwi auta za sobą. Chciałam uciekać, złapałam za klamkę, drzwi nawet nie drgnęły.

-Meg, daj spokój -powiedział łapiąc mnie za włosy. Szarpnął lekko, syknęłam z bólu, usłyszałam tylko jego śmiech.

Za drugim razem pociągnął mocniej za moje włosy, upadłam głową na jego kolana. Związał mi ręce, chciał właśnie mnie zakneblować, gdy mój telefon zaczął dzwonić.

-cholera -wymamrotał.

Wyciągnął mój telefon z pokrowca na moim ramieniu.

-no to odbieramy. Tylko bez żadnych numerów -powiedział.

Odebrał połączenie i przystawił mi telefon do ucha.

-halo -wyszeptałam

-Meg? Kiedy wracasz? -usłyszałam głos Sebastiana. Nie wiedziałam co mam mu powiedzieć. Łzy zaczęły napływać mi do oczu. Chciałam krzyknąć mu, żeby mnie ratował.

-powiedz, że jesteś z przyjacielem na kawie -powiedział praktycznie bez głośnie Nathan jakby czytał mi w myślach.

-spotkałam znajomego. Idziemy na kawę -przełknęłam ślinę i poczułam coś metalowego na mojej szyi. Boże to był nóż!

-dobrze -odparł Sebastian. I nagle przypomniało mi się „magiczne” hasło.

-Sebastian. Przypomnij Bartkowi, aby odebrał moją czerwoną sukienkę -rozłączył mnie i zaczął się śmiać.

-czy ty i ten dupek Tomlinson...? -zapytał poważnie.

-a co cię to interesuje? -zapytałam oburzona

-bardzo dużo, kochanie, bo jesteś moja -wyszeptał mi przy ustach. -a poza tym po co ci czerwona sukienka? I tak już nigdy jej nie założysz -powiedział i rozwalił mój telefon.

-oni będą dzwonić za pół godziny -wyszeptałam -nie odbiorę i zaczną mnie szukać, a wtedy cię znajdą i...

-za pół godziny to ty kochanie już nie będziesz żyć -chciałam krzyczeć, ale za nim to zrobiłam, Nathan zakneblował mi usta -za nim cię znajdą, mnie już tu nie będzie -wyszeptał mi do ucha.

*************

Miałam nic dziś nie wstawiać, ale... mam jakąś blokadę i nic nie mogę stworzyć :( na szczęście "Meg" jest już ukończona :D

Pisemna wersja Meg

nie zapomnijcie też głosować na tytuł drugiej części "Meg". można oddawać głos raz dziennie. Głosowanie bd trwało jeszcze tydzień od opublikowania Rozdziału 14 "Meg" na:

quku

więc zapraszam do głosowania:

Tytuł2Meg

Na blogu ukazało się wprowadzenie z poglądowym tytułem :D

zapraszam do przeczytania:

KochamCięMeg

****************

Kontakt:

e-mail: yasma@interia.pl

facebook

gg: 47278011

*************